Ze hadden een absoluut speciale vader-dochter relatie die spiritueel zelfs na het hiernamaals voortduurt. Leyla Obreja, de oudste dochter van Rudel Obreja, wil zich niet neerleggen bij de gedachte dat haar vader een controversieel imago heeft achtergelaten, wat ze oneerlijk vindt. De jonge vrouw werkt aan een biografisch boek over haar vader dat ze, als de tranen die vloeien tijdens het schrijven haar niet afremmen, volgend jaar zou willen publiceren.
Als ze praat over de grote voormalige bokser en voormalig voorzitter van de Roemeense Boksbond, Rudel Obreja, heeft zijn dochter uit zijn eerste huwelijk, Leyla (34), tranen in haar ogen.
De dood van zijn vader, slechts 57 jaar oud, heeft in zijn ziel een verdriet achtergelaten van een intensiteit die woorden niet getrouw kunnen weergeven. Aan de ene kant was er het natuurlijke verdriet van het vroegtijdige verlies van een ouder en aan de andere kant de ongelukkige context waarin hij de laatste maanden van zijn leven leefde.
Rudel Obreja hoorde dat hij kanker had toen hij in de gevangenis van Jilava zat. In die tijd werd de voormalige bokser, ondanks verzoeken van zijn familie, vrijgelaten uit de gevangenis om na meer dan een maand behandeld te worden in een burgerziekenhuis.
Als teken van respect en liefde voor de man aan wie ze alles te danken heeft, begon Leyla, die bij het Europees Parlement werkt, een boek over haar vader te schrijven.
“Ik vond dat het publiek moest begrijpen wie hij was als landgenoot, omdat hij zoveel van zijn land hield, als familieman en als bokser. Hij staat bekend als een controversieel personage in termen van “Galei Bute”, maar ik wil niet dat hij zo in de herinnering van het publiek blijft,” vertelde Leyla Obreja aan Gândul.
De jonge vrouw begon een maand geleden met schrijven, met de hulp van een ervaren schrijver, wiens naam ze op dit moment niet bekend wil maken.
In de biografie van haar vader, een emotioneel geladen boek, herbeleeft Leyla enkele van de gelukkigste en droevigste momenten van haar leven.
Ze zal ook de correspondentie tussen haar vader en haarzelf publiceren toen hij in de gevangenis zat.
Niet zelden moet ze haar schrijven onderbreken omdat bittere tranen haar ervan weerhouden een passage af te maken.
“Ik heb ongeveer 20 pagina’s geschreven. Het is een langzaam proces, het boek moet nauwkeurig gedaan worden. Het is emotioneel zwaar, ik stop bij elke alinea en huil. Hij zat in de gevangenis toen hij zijn terminale diagnose kreeg, kun je je het trauma voorstellen van het alleen zijn toen hij die diagnose kreeg?
Toen ik naar Brussel vertrok, wist ik dat hij stervende was. Hij had veel pijn en leed. Ik had een laatste gesprek met hem, we omhelsden elkaar en hij zei dat ik op mezelf moest vertrouwen. Mijn vader stierf helder, maar hij kon niet spreken in de laatste minuten van zijn leven. De laatste woorden die hij tegen me zei waren: “Papa houdt van je!”, gevolgd door wat ik gepast vond om te zeggen om hem vredig en zachtjes te laten gaan en om hem te bedanken voor alles wat hij voor ons heeft gedaan,” vertelde Leyla over haar laatste momenten met haar vader.
In het boek over Rudel Obreja’s leven zal zijn dochter ook correspondentie tussen haar en haar vader publiceren toen hij in de gevangenis zat.
“We schreven elkaar veel brieven. Het is interessant voor het publiek om de beproeving te zien die een onschuldige man heeft doorstaan. Ik was zijn dochter, voor mij had hij geen reden om te doen alsof, we hadden geen geheimen en als hij schuldig zou zijn, zou hij het me verteld hebben. Nu heeft het publiek de kans om zelf te zien dat hij ten onrechte veroordeeld is.
Het is een brief waar ik steeds op terugkom, die hij me op mijn verjaardag stuurde, waarin hij me bedankte voor de kans om mijn vader te zijn, dat ik hem had gekozen. Sinds zijn dood heb ik het gevoel dat ik rondloop met een gapend gat in mijn borstkas. Hij was mijn soulmate, we communiceerden geweldig, hier zit het gat, hij was meer dan een vader voor me,” bekent Leyla Obreja, die gelooft dat ze zelfs na de dood nog een band met haar vader heeft.
“Ik heb een dialoog met hem, ik voel zijn aanwezigheid”
Leyla heeft het gevoel dat ze steun heeft aan haar vader, ook al is hij er fysiek niet meer om haar te adviseren als ze belangrijke beslissingen moet nemen.
“Ik heb een foto van hem waar ik elke keer een kaars naast aansteek als ik aan hem denk. Op zijn verjaardag, toen ik de kaars aanstak, vormde zich een klein hartje in de smeltende was. Zijn persoonlijkheid komt erdoorheen. Ik heb een dialoog met hem, ik voel zijn aanwezigheid. Ik blijf maar denken wat er in zijn ziel moet hebben gezeten dat hij ons moest verlaten, vooral mijn jongere broers. Hij was heel trouw en ik denk dat hij zichzelf in Gods wil heeft verlaten,” voegde Leyla eraan toe.
De opbrengst van de verkoop van het boek gaat naar alvleesklierkankerpatiënten. Op deze manier wil Leyla een helpende hand bieden aan mensen met pijn, net zoals anderen haar vader hielpen toen hij ziek was.
“Als ik er was geweest, had mijn vader niet vredig kunnen sterven.”
Exclusief voor Gândul heeft Leyla Obreja ingestemd met het publiceren van fragmenten uit een boek dat ze aan het schrijven is over haar vader, Rudel Obreja.
“- Kun je me horen?” zei ik.
– Ja, ja, hij hoort je.
– Papa, ik hou van je!
En mijn vader, die niet meer kon praten, knipoogde naar me. Ik hing de telefoon op en ongeveer een half uur later kreeg ik het nieuws dat hij was overleden.
Het voelde alsof mijn huid in brand stond en ik leunde plotseling op twee luciferstokjes die zouden bezwijken onder de druk van zo’n pijn. Ik had bij hem kunnen zijn, zoals iedereen me aanraadde, maar dat wilden hij en ik niet. Het was een stilzwijgende overeenkomst die ik had getekend, om er niet bij te zijn als hij wegging. Door er niet te zijn, liet ik hem zijn missie volbrengen om me te beschermen tegen een traumatische gebeurtenis, liet ik hem nog een laatste keer voor me zorgen en volbracht ik mijn missie om voortaan voor me te zorgen als hij er niet meer was.
Misschien zou het voor andere mensen normaler zijn geweest om aanwezig te zijn, om te schreeuwen, te huilen, te smeken, hysterisch te zijn, maar voor ons moest het zo zijn, want als ik erbij was geweest, had mijn vader niet vredig voor mijn ogen kunnen sterven en had ik hem nooit kunnen laten gaan.”
Voormalig bokser Rudel Obreja overleed op 12 maart 2023 op 57-jarige leeftijd, nadat hij een zeer moeilijke tijd had doorgemaakt in de laatste maanden van zijn leven.
Rudel Obreja werd op 22 juli 2022 voor drie maanden vrijgelaten uit de gevangenis om kanker te behandelen. Later in oktober vroeg Obreja de autoriteiten om hem het land te laten verlaten om zijn kanker te behandelen. Zijn advocaat zei toen dat de gezondheid van de voormalige bokser het afgelopen half jaar was verslechterd.
De voormalige grootkampioen en toenmalig voorzitter van de Roemeense boksbond zat een gevangenisstraf van vijf jaar uit, nadat hij in 2015 was veroordeeld tot acht jaar gevangenisstraf voor belastingontduiking in de zaak “Gala Bute”. Het evenement was in 2011 georganiseerd ter gelegenheid van de wedstrijd tussen Lucian Bute en de Fransman Jean Paul Mendy.
Obreja, geboren op 6 augustus 1965 in Galați, was bronzen medaillewinnaar op de Wereldkampioenschappen van 1989 en zilveren medaillewinnaar op de Europese Kampioenschappen van 1989.
Hij was ook meervoudig winnaar van de gouden band en nationale titels.
ALSO READ:
FOTO | Laatste foto’s van Rudel Obreja in leven. De voormalige bokser was onherkenbaar geworden
Rudel Obreja’s vrouw, ernstige beschuldigingen: gevangenistests hebben hem klinisch gezond bevonden. Bij elk bezoek kon ik zien dat hij “smolt” / Hij ging negen keer naar de dokter en kreeg “No-Spa”.
