Het levensverhaal van de Russische voetballer Rassambek Akhmatov lijkt zo uit een film te komen. Rassambek Akhmatov verhuisde 20 jaar geleden met zijn ouders van zijn geboorteplaats naar Frankrijk en kwam na zes jaar worstelen bij het voetbal terecht.
Hij ging ook naar de Verenigde Staten, waar hij de grote Didier Drogba ontmoette, en kwam toen naar Roemenië om FC Buzău te helpen promoveren.
Zeven jaar geleden beleefde de Russische voetballer het avontuur van zijn leven toen hij in de Verenigde Staten ging spelen.
Didier Drogba’s vriend speelt in de Roemeense Liga 2
“Drobga was in het laatste jaar van zijn carrière, in Phoenix, en we speelden tegen hen in de finale of halve finale van het nationale kampioenschap. En ik blijf erover praten omdat het een mooie herinnering voor me is om hem te ontmoeten voordat hij met pensioen ging,” zei Rassambek Akhmatov, voetballer van FC Buzău.
Maar voetbal is niet de eerste sport die de middenvelder beoefent. Hij heeft zes jaar geworsteld en is nog steeds een van de trouwste fans van de UFC. Ik heb daar vier jaar geworsteld en nog twee jaar in Frankrijk voordat ik het voetbal ontdekte. Nu helpt het me niet meer, maar ik denk dat je in het begin sterker bent, je bent beter voorbereid, je bent wendbaarder, dat soort dingen helpen denk ik.”
Ook al is hij nu profvoetballer, de speler van Gloria Buzău mist nog steeds geen enkel groot worstelgala. “Ik mis nooit worstelgala’s, het maakt niet uit hoe groot of klein, ik mis nooit iets en ik hou van worstelen,” zei Rassambek Akhmatov.
Akhmatov, nu 27, is zijn ouders erg dankbaar: “We zijn in 2003 naar Frankrijk verhuisd. Mijn ouders vertrokken vanwege de oorlog die toen in Rusland woedde. Sinds 2003 woon ik in Frankrijk. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik met mijn broer of mijn ouders praat.”
Rassambek Akhmatov speelt nu voor het derde jaar in Roemenië, na ervaringen met Comuna Recea en Chindia Targoviste. “Ik heb geen Roemeens geleerd, maar iedereen spreekt Roemeens, ik begrijp meestal wat de coach zegt of wat ze zeggen. Ik weet hoe ik moet zeggen: Kom op Roemenië,” zei hij.
Sinds hij is begonnen met voetballen, doet Akhmatov dat alleen met zijn ouders in gedachten, naar wie hij elke maand geld stuurt: “Het eerste geld en het geld dat ik nu stuur, heb ik altijd op dezelfde manier gedaan. Ik stuur wat ik kan naar mijn ouders en zij doen ermee wat ze nodig hebben.”
