Sportjournalist Andrei Dicu is zaterdag op 48-jarige leeftijd overleden. De columnist werkte 30 jaar bij de pers en zou op 3 april 49 jaar zijn geworden.
Zijn collega’s bij Fanatik, geschokt door het nieuws van zijn dood, stuurden een emotionele boodschap:
Het is vreselijk moeilijk om iemands vertrek aan te kondigen… en oneindig veel moeilijker om iets over de overledene te schrijven… vooral als het “een van ons” was. Een collega, een kameraad, een vriend. Andrei Dicu is er niet meer. Hij is naar een wereld gegaan die zeker beter is dan deze…
Andrei Dicu was ook een collega, een kameraad en een vriend. Elk op zich en alles in één. Zijn gave om te schrijven, prachtig aangevuld met een enorme cultuur, onderscheidde hem in de Roemeense pers van het gebruikelijke landschap, of we dat nu leuk vinden of niet, en het zal ons vergeven worden als we denken dat zijn schrijvende collega’s zich gekrenkt voelen…
De originele ideeën, de moed om netelige, gevoelige, zelfs gevaarlijke onderwerpen aan te snijden, hebben sommige mensen van streek gemaakt. Maar is het niet de taak van de journalist om te “ontregelen” door de pen te slijpen die veranderd is in computertoetsen?
De rijkdom van de metafoor, de “draai” van de uitdrukking, de originaliteit van de uitdrukking, de verwijzingen en culturele parallellen die de enorme educatieve “bagage” waarmee hij door deze gekke en boze wereld reisde hem toestond, maakten van Andrei Dicu een speciale, krachtige en onmiskenbare figuur in de Roemeense pers.
Of hij nu redactionele artikelen schreef “over sport”, zijn grote plezier, of interviews deed met moeilijk bereikbare politieke persoonlijkheden, of strooide met “herinneringen, verhalen, verhalen” in de rubriek “Sprițuri de poveste”, Andrei Dicu was… Andrei Dicu. Niemand anders… Niets anders…
30 jaar in de pers in een notendop…
30 jaar in de pers is moeilijk te “tellen” in kille cijfers en data. Hij werd “ingewijd”, zoals hij zelf zei, bij “Salut” en “Evenimentul Zilei”. Hij werkte samen met de literaire bijlage “Azi – Facțele Culturaurii”. Hij werd sportjournalist bij “Prosport” van Ovidiu Ioanițoaia en “Sportul românesc” van Dumitru Dragomir.
Redacteur, columnist en later hoofd van de afdeling toerisme-sport bij het dagblad “Curierul Național”. In dezelfde periode was hij columnist voor de publicatie “Atac”, onder het pseudoniem “Andrei Mihalcea”, en voor de toeristische publicatie “România Pitorească”.
Redacteur en columnist van het tijdschrift “SportPlus”. Verslaggever, redacteur, producent, producent van uitzendingen bij “Radio Total Sport FM”. Redacteur, publicist, commentator, pamflettist en hoofdredacteur van het tijdschrift “VIP”. Medewerker van de krant “Metropolis”. Columnist en pamflettist op de website “romaniapress.ro”.
“Het is ondenkbaar!” Hij zag dat Sabalenka speelde op 3…
Medewerker van het tijdschrift Flame. Medewerker van “Radio România Actualități”, gast en later producent van het programma “Semnele lumii”. Redacteur van de sportafdeling van de krant “Ring”. Werkte mee aan de online publicatie “Gazeta de Spania”, voor Roemenen in de diaspora, waar hij redactionele artikelen schreef over politieke kwesties.
Werd “fanatik”, schreef (het is onmenselijk om “schreef” te schrijven, in de verleden tijd…) in het tijdschrift “Fanatik” en het tijdschrift “Taifasuri”. “Met Horia en Claudia. Het zijn mensen die goed zijn in vrienden zijn voordat ze bazen zijn. Het zijn mensen die ik niet terloops kus, maar ik hou van ze en ze zijn mijn familie geworden”, zei hij…
Zijn literaire bekroning: de roman “Carla”
Andrei heeft verzen gepubliceerd in de tijdschriften “Salut”, “Contrapunct”, “Jurnalul de București”, “Dreptatea”, “Tineretul Liber”, “Oglinda Literară”, “Luceafărul”.
Maar zijn literaire trots zag “het licht”, letterlijk en figuurlijk, in september 2019, toen hij de vervulling zag van een droom waar hij lange nachten voor heeft gewerkt: hij maakte zijn publicatiedebuut met de roman “Carla”.
“Dit boek zag het licht van druk vanuit een droom. Letterlijk. Simpelweg op een ochtend, rond vijf uur, werd ik plotseling wakker en ging naar de schrijftafel. Het is een inwijdingsroman en hoogstwaarschijnlijk de eerste met Rozenkruisers-essentie, gepubliceerd in Roemenië”, zei Andrei op de dag van de lancering.
Hij was en is niet meer… een groot talent is weg en we kunnen alleen maar een kaarsje aansteken om zijn weg in de hemel te verlichten en een traan wegpinken in onze ooghoeken omdat we hem niet hebben gewaardeerd en liefgehad zoals hij verdiende…
Andrei Dicu wordt begraven op 26 maart
Het lichaam van wijlen Andrei Dicu wordt bijgezet in de Gârleni Kerk op Ghencea Boulevard. De begrafenis zal plaatsvinden op dinsdag 26 maart 2024.
FOTO – Facebook
